دعای سیزدهم صحیفه سجادیه

(۱) خدایا! ای نهایت درخواست و تقاضای نیازها.

(۲) خدایا! ای نهایت درخواست و تقاضای نیازها.

(۳) و ای آن‌که نعمت‌هایش را به بها و قیمت نمی‌فروشد.

(۴) و ای آن‌که بخشش‌هایش را به منّت گذاشتن، تیره و ناصاف نمی‌کند.

(۵) و ای آن‌که به سبب او بی‌نیاز می‌شوند و از او بی‌نیاز نمی‌شوند.

(۶) و ای آن‌که به او رغبت می‌کنند و از او روی برنتابند.

(۷) و ای آن‌که درخواست‌ها، گنج‌هایش را از بین نمی‌برد.

(۸) و دست‌آویزها، حکمتش را تغییر نمی‌دهد.

(۹) و رشتۀ حوایج نیازمندان از او قطع نمی‌شود.

(۱۰) و دعای دعاکنندگان او را خسته و درمانده نمی‌کند.

(۱۱) وجودت را به بی‌نیازی از همۀ آفریده‌ها ستوده‌ای و حضرتت به بی‌نیازی از آن‌ها شایسته است.

(۱۲) آفریده‌ها را به نیازمندی نسبت داده‌ای و آنان هم بی ‌چون و چرا نیازمند به تو هستند.

(۱۳) پس کسی که‌ ترمیم کمبود و شکاف زندگی‌اش را از تو بخواهد و تغییر تهیدستی و فقرش را از تو درخواست کند، محقّقاً حاجتش را از جایگاه اصلی‌اش خواسته؛ و به دنبال درخواست و خواهشش، از راه صحیح و درستش آمده.

(۱۴) و کسی که برای حاجتش به یکی از آفریده‌های تو رو کند یا او را به جای تو وسیلۀ رسیدن به نیازش قرار دهد؛ محقّقاً خود را در معرض محرومیت قرار داده و سزاوار از دست رفتن احسان تو گشته است.

(۱۵) خدایا! برای من در پیشگاه حضرتت حاجتی است که دست طاقت و توانم از دست‌یابی به آن کوتاه است و رشته چاره‌ام، بدون لطف تو بریده است و نَفْسم در نظرم چنین آراسته که رفع نیازم را از کسی بخواهم که رفع نیازهایش را از تو می‌خواهد و در حاجاتش از تو بی‌نیاز نیست؛ این درخواست حاجت از غیر تو لغزشی است از لغزش‌های خطاکاران و افتادنی است از افتادن‌های گناهکاران.

(۱۶) آنگاه به یادآوری تو، از خواب غفلت بیدار شدم؛ و به توفیق تو از عرصه‌گاه لغزشم برخاستم؛ و به راهنمایی تو از افتادنم به وادی خطر بازگشتم؛ و از علل درافتادن به گمراهی دست برداشتم.

(۱۷) و گفتم: منزّه و پاک است پروردگارم، چگونه نیازمندی از نیازمند دیگر درخواست کند و از کجا تهی‌دستی به تهی‌دستی دیگر میل و رغبت نشان دهد؟!

(۱۸) روی این حساب -ای خدای من- با اشتیاق و شوق آهنگ تو کردم؛ و از باب اطمینان به تو، امیدم را به سوی حضرتت آوردم.

(۱۹) و دانستم آنچه را از تو می‌خواهم، هر چند زیاد باشد، در کنار دارایی‌ات اندک است؛ و چیزهای باارزشی که بخشش آن را از تو درخواست می‌کنم، در جنب توانایی‌ات کوچک و بی‌مقدار است؛ و دایرۀ کرم و بزرگواری‌ات با تقاضای هیچ‌کس تنگ نمی‌شود؛ و دست بخشندگی‌ات از هر دستی برتر است.

(۲۰) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مرا به کرم و بزرگواری‌ات بر دست یافتن به احسانت یاری ده و از باب عدالتت بر کیفری که سزاوار آنم دچار مکن؛ من اوّلین رغبت کننده‌ای نیستم که به حضرتت رو آورده، پس به او عطا کرده‌ای و حال آن‌که سزاوار ممنوع شدن از عطایت بوده؛ و اولین خواهنده‌ای نیستم که از تو درخواست حاجت کرده و تو بر او احسان کرده‌ای در حالی که مستحق محرومیت از احسان تو بوده است.

(۲۱) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مستجاب کنندۀ دعایم باش و به ندایم توجه کن و به زاریم رحمت آر و صدایم را شنوا باش،

(۲۲) و امیدم را از حضرتت قطع مکن و دست‌آویز مرا از خود جدا مساز و در این حاجتم و دیگر حوایجم، مرا به سوی غیر خودت روانه مکن.

(۲۳) و با برآورده شدن تقاضایم و روا شدن حاجتم و رسیدن به مطلبم؛ پیش از برخاستن از جایم و با آسان ساختن مشکلم و با سرنوشت خوبی که در تمام امور برایم رقم می‌زنی، کارساز من باش.

(۲۴) و بر محمّد و آلش درود فرست؛ درودی همیشگی و ابدی که برای مدّتش انقطاعی و برای زمانش پایانی نباشد؛ این درود را برایم مدد و جهت برآورده شدن حاجتم، سبب قرار ده؛ همانا تو بزرگ و گسترده و کریمی.

(۲۵) و [ای پروردگارم!] از جمله درخواست‌هایم چنین و چنان است: [تقاضایت را می¬گویی، سپس سر به سجده می¬گذاری و در سجده می¬گویی:] عطا و بخششت به من آرامش می‌دهد و احسانت راهنمایی‌ام می‌کند؛ و به حقّ خودت و به حقّ محمّد و آلش -که درودت بر آنان باد- از تو می‌خواهم که مرا از پیشگاهت ناامید برنگردانی.